Sustainable dream

We zijn Havspaddlarnas Blå Band! Dit is een eretitel voor kajakkers die de hele Zweedse kust hebben langsgevaren volgens de regels van de HBB. Dus in een solo kajak en zonder hulp van buitenaf.

Vanmiddag was er speciaal voor ons een bijeenkomst van de jury georganiseerd, in Stockholm. Het was een heel bijzondere en leuke ervaring, we werden super hartelijk ontvangen door kajaklegende Jim Danielsson (90!) en de andere juryleden.

Een kort verslag van de meeting en de officoele foto’s staan op de website van de HBB, https://www.havspaddlarnasblaband.se/en/index.php

Na afloop was er een heerlijke lunch, en als kers op de taart, koffie met een bijzondere HBB-taart. Wat een leuke verrassing! En we voelen ons erg vereerd!

En zo werd onze prachtige tocht langs de Zweedse kust officieel afgesloten. Wat gaaf, dat het gelukt is!

We zijn er! 😁😁

Wat een bijzondere dag, wat een bijzondere tocht, wat een bijzonder avontuur!!

Vanochtend zien we pas waar we gisteren in het donker waren aangekomen. Mooi strandje, een goede uitvalsbasis voor deze ochtend, die start met rustig weer. We doen rustig aan. We komen ondertussen al aardig in de buurt van Haparanda. Doel is om vandaag voordat het gaat stormen, zo ver mogelijk te komen. En morgenochtend in het korte luwe tijdsvenster de rest…

Het is een leuke, afwisselende route, langs eilandjes en met short-cuts door kleine, ondiepe doorgangen. Dus we zitten regelmatig op een steen vandaag, maar gelukkig geen echte problemen daarvan.

Tegen de tijd dat de wind gaat opsteken, vinden we een perfect strandje, waar we gaan lunchen en onszelf opwarmen.

Ondanks de harde wind, die inmiddels los gaat, besluiten we toch verder te gaan. We willen geen risico nemen. Stel dat het gunstige tijdsvenster van morgen, ineens toch weer verandert. En dan zouden we weer dagen vast komen te zitten!!

Dus we volgen een route vlak langs de kust, om zo min mogelijk last te hebben van de stormachtige wind die ons bijna uit de kano blaast! Toch moeten we vaak open stukken oversteken. De wind blaast inmiddels tot windkracht 7. Sommige baaien zijn erg diep en leveren uitdagende golven op. Maar we gaan er vol in en hebben er veel plezier in. Ja, we gaan naar Haparanda!

En dan draaien we de rivier op. Nog een stukje stroom opwaarts. En daar komt dit avontuur ten einde. We zijn bij de grenssteen! Wat ongelooflijk!! Wat een emoties, we wilden dit zo graag. En nu is het gelukt!

 

Het was een fantastische ervaring. Super veel dank aan ons werk en onze collega’s die ons hebben aangemoedigd en ons werk hebben overgenomen. En veel dank ook aan jullie, onze volgers. Jullie support was voor ons een grote motivatie!

We zijn zo blij. Maar eigenlijk te moe om te beseffen dat we aan de overkant zijn!

Morgen komt er enorm sterke aflandige wind aan, die het heel lastig maakt om verder te gaan. En de dagen daarna is er heel harde wind van zee. Bijna onmogelijk dus, om de komende week te varen. En dat, terwijl we zo dicht in de buurt van ons einddoel zitten! In dit gebied, aan de overkant van de baai, zijn zondag en maandag wel kleine vensters met enkele uren rustig weer. En we hebben het voor elkaar gekregen om dit gebied voor de hevige wind van morgen te bereiken!!

Als we vertrekken, vroeg in de ochtend, is er eerst geen wind. We peddelen constant flink door, we willen zo ver mogelijk komen. Het tempo ligt hoog en we houden heel korte breaks net genoeg om een energiereep open te maken en weg zijn we weer. Soms ligt de helft van de reep nog op het spraydeck:) die gaat tussen de slagen door naar binnen. Rick heeft zijn winter kano handschoenen aan…  dat levert na wat uurtjes blaren op. Een trukje om de wanten omgekeerd te gebruiken verlicht de pijn.

Bij de lastige oversteek aan het eind, waar de eilandjes 5 tot 7 km uit elkaar liggen, en de zee vrij spel heeft, komt er mist opzetten. De wind is precies goed, maar je wil natuurlijk niet dat het harder wordt, met wind van achteren. Dus snel het weer gechekt en gelukkig alles veilig. Dus we gaan ervoor.

Het is een pittig laatste stuk, in het donker, met een aardige swell die soms wat chaotisch wordt op stukjes waar veel keien in de buurt liggen. We blijven vlak bijelkaar en houden constant contact. De laatste 30 minuten zijn echt lastig. We blijven rustig en … de navigatie mobiel is leeg. De backup erbij, maar die is onhandig, steeds gaat hij uit en moet het scherm geactiveerd. Lastig in de swell en om bijelkaar te blijven. We zijn behoorlijk moe. Maar het lukt om het strandje te vinden met google maps. We zetten snel de tent op.  Wat zijn we tevreden!!

Het wordt nu snel kouder hier in Lapland. Vanochtend stond er ijs op de kajaks! Fijn, dat we in de knusse en warme stuga konden slapen!!

Omdat er voor vanmiddag harde wind voorspeld is, besluiten we een strategisch handig einddoel te kiezen. Het wordt een haventje bij Piteå.

Het vroege opstaan heeft zo zijn voordelen. Op een rustig strandje ligt een rendier met een groot gewei op zijn gemak te herkauwen, terwijl hij ons nauwlettend volgt. Wat prachtig! Wel op deze ontmoeting gehoopt, maar niet verwacht! Rick heeft zijn mobiel bij de hand en maakt stilletjes een filmpje.

Het is weer een prachtige tocht,  met weinig wind en de temperatuur loopt op van 3 tot 11 graden. Het is een hele lange oversteek, niet spannend, maar wel mooi bij een vlakke zee en weinig wind. Ook de zon laat zich even zien, maar het betrekt snel. Gelukkig is de tocht vandaag niet zo ver. De wind zal snel toe nemen tot boven de 10ms vanuit zee, dus een middag tocht zit er niet in en blijft het vandaag bij twintig. Maar alles is relatief, de harbourmaster vindt het een heel eind, duim omhoog:)

In de haven mogen we onze matjes uitrollen in het havengebouwtje, lekker warm! Ook doen we inkopen in een outdoorshop in Piteå, wat extra wollen onderkleding. Geen overbodige luxe in dit noordelijke gebied. En we gaan vroeg naar bed, want morgen staat weer een lange tocht op het programma. En dat betekent vroeg opstaan!😉

We kunnen pas laat vertrekken, want de wind staat pal op ons keien-strand. Daardoor is er een branding met golven van een halve tot een meter. Dat is niet prettig, maar kan ook gevaarlijk zijn met de keien die soms net onder water staan. De keien zijn super glad en we hebben geen helm bij ons. Daarom zijn we extra voorzichtig.

Daardoor hebben we wel de tijd om alle kleren te drogen bij het kampvuur! En de zon komt er ook bij. Heel fijn.

Rond 2 uur is de zee wat rustiger geworden en varen we dapper door de branding de zee op. Plan is om vandaag tot in de avond door te varen, naar een camping aan het water. Het is een heel eind en we willen niet varen als het te donker is. Dus we leggen het tempo hoog.

Het wordt een prachtige tocht met mooie oversteken door het gebied bij Byske. Leif had ons al beloofd dat dit een mooi gebied was. Nou, dat klopt!! En nu is het helemaal speciaal omdat de wind tegen de avond wegvalt en de ondergaande zon de mooiste oranje tinten aan de hemel te voorschijn tovert.

Rond 8 uur bereiken we ons doel. De camping is eigenlijk pas dit weekend open, maar van de campingbaas mogen we toch overnachten en hij heeft zelfs een heerlijke warme stuga. Deze Sirene kunnen we niet weerstaan😉