Maand: juni 2018

Vandaag gaan we naar Zweden! Alles gaat nog een keer door ons hoofd. Wat hadden we deze overtocht gaag zelf gedaan. We zijn er klaar voor. De conditie, de ervaring, het navigeren, de golven, we zijn er nu, meer dan ooit, klaar voor! Maar die scherpvaartroute… de T-line, het negatieve advies van de Deense kustautoriteiten willen wij niet negeren. Dat we nu toch duurzaam met een zeilboot en ‘met water onder onze eigen kiel’, zoals zeiler Mark dat zo mooi zei,  oversteken, maakt ons super blij.

We hebben het nog even over de ervaring van een Noorse duikbootmarinier die boven kwam bij Laesø voor Goteborg en zijn scherm uit het niets in no-time vol zag lopen met visserschepen… Toen hij verder ging op zijn trekkingbike voor een volgend dagtochtje van 200 km zwaaide hij nog en zei met klem ‘Take the ferry and save your energy for the beautifull westcoast of Sweden.’

We hebben onze spullen stevig ingepakt in de boot en alle ballast is eraf. Fridrik maakt de kano met een lang touw vast aan de achterkant van de zeilboot en wij stappen aan boord. We gaan zeilend, dus duurzaam, naar de overkant, naar Zweden! Een tocht van ongeveer 7 uur.Our captain Fridrik uit IJsland

Het is heerlijk op de zeilboot. Lekker zonnetje en rustige wind. Onze kano danst op de golven achter de zeilboot. Ondanks de hoge snelheid, 10 km/uur, volgt hij ons elegant en zeker. Ons bootje gaat niet om, dat zien we ook nu weer.

Omgaan, dat doet ons bootje inderdaad niet. Maar totaal onverwacht roept Fridrik ineens ‘De boot!’. We kijken verschrikt achterom en zien dat de kano ergens ver achter ons dobbert. Het touw is los geschoten, we zijn de kano kwijt! Christa moet kijken en wijzen naar de kano, terwijl Fridrik de boot terug naar de kano stuurt. Het duurt wel even totdat deze grote zeilboot is omgekeerd. Ondertussen drijft de kano verder af en wordt het een steeds kleiner stipje in het woelige water. Goed dat Christa de kano in de gaten houdt!

Het is nog lastig met de wind en deze golven om precies bij de kano uit te komen. Rick staat al klaar met de pikhaak om de kano via de lifeline die rondom de kano loopt, te vangen. Door de hoge boeg van de zeilboot en de goflslag, kunnen we niet precies zien wat er voor de zeilboot gebeurt. Als we de kano nadereren, varen we, doordat een golf net de kano oppakt en draait, precies over de kano. Balen! In de volgende poging lukt het gelukkig wel om de boot te grijpen met de pikhaak en met vereende krachten lukt het om de heen en weer hopsende kano vast te maken aan de deinende zeilboot. Pff, wat zijn we blij als we weer rustig in de kuip zitten en de kano weer vrolijk het spoor van de zeilboot volgt.

Er zijn veel zeilboten onderweg en ook de scheepvaartroute is druk. Met de ervaren schipper Fridrik komen we er goed doorheen en bereiken we uiteindelijk de prachtige eilanden voor de kust van Gothenburg!

Geweldig, we zijn in Zweden! Als we veilig zijn aangeland, trekken we een flesje bruiswijn open om het te vieren!

It’s 6 in the evening and still no news from Kurt the harbourmaster in Österby. We see him in the distance, talking to some harbour guests. Then we make up our minds. We’ll leave tonight for Vasterø, so that we can take the Ferry to Fredrikshafen and Gothenburg tomorrow. The end of our journey is near!

We continue packing and see the harbourmaster approaching. He’s very sad to tell us that there is no-one in this harbour that will help us out. While Rick explains to the harbourmaster that it’s no problem that there is no guidance-ship, and that we are paddling for Vasterö tonight, Christa has an interesting conversation with Frederik, an Islandic harbour guest with a very nice sailingboat. He would like to take us to Gothenburg tomorrow! What a nice surprise! All excited we try to sleep. Sweden, here we come! And even in a sustainable way!

Summer has started. A lovely sunnny day on which we are paddling to Österby, a little harbour in the eastern part of the isle Læsø. The wind is calm, as is the sea, and softly supporting us in the right direction. Its a. great trip, the water is very clear and shallow, greenish as the Côte d’Azur. The dunes that we missed for quite some time, are slowly reappearing on the shore. It is so beautiful and quiet here, we really enjoy ourselves! Once we are ’trapped’ in a sandbank, but we only have to drag the canoe to deeper over a short distance. It’s a lovely trip.

We are approaching our destination, Gothenburg, soon. The past few days we have been thinking about our crossing to Sweden. How are we going to cross the big schippinglane ‘T-line’ between Denemarken and Sweden? We have the option to take the ferry from Vasterø to Fredrikshafen and from there to Gothenburg. We’ve already spoken to the captain of the ferry and he will give full cooperation when we would take the ferry.

The other option is to go to Österby, the harbour closest to Sweden. We could go there and see whether we can find a sailingboat to accompany us during the crossing. As we had a restingday yesterday, Christa already visited the harbour by bus to explore this option. She spoke to harbourmaster Kurt of Österby. Harbour. He was very enthousiast about the idea of our trip. Also Kurt was very confident that we would find an accompanying boat and offered to help us find one.

So again, we chose for the adventure and go to Österby! If we won’t have found an accompanying boat by 7 tonight, we will return to Vasterö tonight and travel to Sweden by ferry tomorrow.

The harbour of Österby is really crowded, so many Swedish sailboats. Once we are ashore we discover some notes in the harbour and restaurant, which harbourmaster Kurt has put up. Great! And we also get support from the people of the restaurant Marina Park Ōsterby, they even sponsor our drinks! Cheers!

In the harbour of Vesterø we see a plastic bottle floating around. Christa picks it up, to throw it in the garbagebin, but there is a  surprise…

De wind zit in de goede hoek, kracht 2 en de zon schijnt. Het gaat kriebelen. Zullen we toch maar oversteken naar Læso vandaag in plaats van rechtstreeks naar Frederikshaven voor de veerboot? Het eiland Læsø ligt halverwege waarbij we de veel minder drukke b-route van de T-line scheepvaartroute moeten passeren. Ja, dat doen we, stapje dichter naar Zweden op eigen kracht.  Deze oversteek geeft ons nog steeds het gevoel dat we ook de grote oversteek kunnen doen.  We gebruiken deze tocht voor het uittesten van de veiligheids-en navigatieapparatuur. Dit was een advies van Tue Olensen, de Deense kanocoach (zie ook onadventure.dk).

Rick heeft van tevoren zijn mobiel nog aangepast, omdat deze bij vochtigheid niet goed functioneert. We hebben nu een droogdoekje bij de hand en Rick heeft de navigatieapp NV Charts en de maritieme app onder een programmeerbare knop van zijn mobiel gezet. Gek, dat we daar niet eerder de tijd voor hebben genomen.

We hebben de route die Rick heeft gepland, goed doorgenomen. Eerst een stuk langs de kust. Dan van boei naar boei en uiteindelijk de b-route van de t-line vaargeul over steken. Tegen dat laatste zien we het meeste op. Gelukkig staan er wel boeien, waar we ons op kunnen richten. Voor de zekerheid varen we ook op de vooraf bepaalde koersen.

De oversteek naar Læsø gaat volgens plan en geeft ons een geweldig gevoel. Eerst langs de kust naar de landpunt. Een mooi stuk met veel zandplaten waarop eidereenden, aalscholvers, meeuwen en scholeksters zitten. Dan buigen we af van het land naar de boei. Deze is al goed te zien en zelfs de volgende ook al. Fijn dat het zo helder is. De wind komt van opzij en de golven nemen langzaam toe.
Rick checkt nog even de wind. Volgens de voorspelling zal die nog iets toenemen, dus de golven ook. Maar veel meer dan dit zal het niet worden. Een opluchting, want het blijft een rustige golfslag, dit is helemaal prima.

We varen rustig naar de eerste boei. Daar zien we dat er een stevige stoming is, die ons veel opzij zet. De stroming in het Kattegat is erg windafhankelijk, vandaar dat we bij de boei wilde kijken. Rick twijfelt nog even of de stroming niet te sterk is, maar de volgende boei is al goed te zien. We passen de koers aan en gaan verder, richting de volgende boei, een lichtboei. Dat blijkt een gigantische vuurtoren te zijn, vandaar dat we hem al van verre konden zien! Dan op naar de boei aan de rand van de vaarroute. We zien enkele grote schepen naderen. Terwijl we peddelen houden we bij hoelang het duurt tussen het moment dat we het schip zien totdat hij onze route kruist. Dat is erg kort, 10 tot 20 minuten….

Screenshot van AIS bij vaarroute

Als we bij de boei van de vaarroute zijn, passeert ons op grote afstand een indrukwekkend vrachtschip, terwijl van links een enorm containerschip onze kant op schuimt. Volgens de AIS, die nu van grote waarde is, vaart de een 21 km en de andere 26 km per uur. Maar even wachten dus. Als we kunnen inschatten hoe ver het containerschip weg is, varen we alvast richting het schip. Zodra deze ons passeert, zetten we een enorme spurt in om zo snel mogelijk de vaarroute over te steken. Dan is 5 km best ver hoor! Maar we zetten door en na 45 minuten van super alert buffelen, zijn we veilig, aan de andere kant van de vaarroute. Even uithijgen en ontspannen.

Ons back-up systeem gps op Rick’s horloge.

Met de wind en golven in de rug peddelen we over de prachtig groene heldere zee naar de kust die steeds dichterbij komt. We zijn moe, maar opgelucht en trots dat we de vaarroute veilig hebben overgestoken. Na 5 uur peddelen, varen we tenslotte de haven van Vasterø binnen, een uur eerder dan gepland. Daar gaan we eens goed van deze oversteek nagenieten! Want dit was echt een top-tocht!