Eigenlijk een rustdag vandaag. We hebben immers een mijlpaal bereikt, de Limfjord uitgevaren! Maar ja, het blijft kriebelen, want de wind is vanmiddag gunstig om de Oostzee op te gaan. We kiezen ervoor om toch te gaan varen naar een natuurcamping aan zee die ons door Manfred is aangeraden. Daar gaan we dan onze rustdag doorbrengen.
Het is nat en koud, dus we stellen het inpakken van de boot uit. Maar als het even droog is, gaan we ervoor. De campingbazin op haar grasmaaier komt langsrijden en we kletsen nog wat. Dan varen we uit. Het is grijs, windstil en geen boot in de buurt. We steken direct de vaargeul over en varen ontspannen richting havenstad Hals, aan de monding van de Limfjord. De zon komt door en we besluiten in de haven van Hals enkele ‘laagjes’ uit te doen. Net voor we de haven willen invaren begint het ineens te pittig te waaien en vlak voor de haven is het onverwacht een enorme klotsbak van golven. Eenmaal in de haven zijn we beschut, maar we horen de wind gieren en de stagen van de zeilboten ongenadig tegen de masten slaan. De wind trekt echt aan, wat gaat dat snel!
We zijn via onze AIS gesignaleerd in de haven van Hals
Op de kade zien we een bekende uit Thyborøn, die nu hier ligt met zijn zeilboot. Het wordt windkracht 5-6 met vlagen 7 vertelt hij. Oeps, dat was nog niet voorspeld toen we vanochtend de weer-app checkten. We twijfelen even of we verder zullen varen of niet. We hoeven alleen hier een kaap te ronden en dan hebben we een lang stuk kust met wind in de rug. En een leuke camping in het verschiet. Dus, jawel, we gaan ervoor! We weten immers dat we heel wat aan kunnen.
De klotsbak voor de haven is zoals we dachten, pittiger geworden. We varen stevig door en komen er goed doorheen. Nu op naar de kaap, een enorme zandplaat aan de kop van het eiland. Een ondiepte dus, waar de harde wind vrij spel heeft en de golven op stuk slaan. De vaargeul loopt er vlak langs. Een loodsboot scheurt voorbij en we zijn alert op de enorme golven die hij maakt, zo dichtbij. We nemen de golven loodrecht, een goede keuze.
De kaap bij Hals, blauwe lijn is onze gevolgde route…
Nu nog de kaap. We naderen de punt van de zandbank. Door de harde wind worden we opzij gezet en komen we in de branding terecht. Daar lopen we vast op de zandbank tussen de uitrollende golven. Niet gevaarlijk gelukkig. Door de steeds terugkomende golven lukt het ons om telkens een stukje op te schuiven en ineens zijn we aan de andere kant van de zandbank in dieper water. In de Oostzee! Met de wind in de rug is de spanning er direct vanaf maken we vaart over de relatief rustige zee. Jammer dat het zo blijft regenen.
Langs de Oostzeekust is het op dit stuk lastig oriënteren. Als we denken, dat we er zijn, gaan we door de branding en stuiten we op een enorme zandbank met daarachter weer water. De camping blijkt hier nog niet te zijn, maar een kilometer verderop. We zetten de wieltjes onder de kano en leggen de boot aan de andere kant van de zandbank weer in het water. Helaas voor ons blijkt het eb en staat er te weinig water om te peddelen, dus we lopen door het ondiepe water met de boot achter ons aan. Dan wordt nog ondieper en de boot blijft steken in het slik. Er blijft niets anders over dan de bagage naar de oever te sjouwen en de kano op de wieltjes door het slik naar de kant te trekken. Dat is nog een sport op zich!
Maar we zijn weer aan land, hoera! We zijn gearriveerd op de mooie, door Nederkanders gerunde natuurcamping Nature Ferie. Hier worden we, als eerste zeekajakkende gasten, onthaald op een biertje! En morgen een echte rustdag, wat wil je nog meer!
De meeste rustdagen gaan weinig spectaculair voorbij. Uitslapen, rustig ontbijten, de was en de boodschappen, kleine repataties aan boot of uitrusting en de route voor de volgende etappes. Maar gisteren en vandaag was wel anders dan de meeste rustdagen.
