Rick en Christa
Foto’s en video’s, the best of…!!
We kregen nog enkele mooie sfeerfoto’s van Theo van Dooren, gemaakt bij een van onze pleisterplaatsen langs de Deense Oostkust. Die willen we graag met jullie delen.
Overigens is Rune, de Deense zeekajakker (zijn witte boot staat op deze foto), vandaag bezig met zijn laatste etappe van zijn rondje Denemarken. Een indrukwekkende prestatie die hij al eens eerder leverde. Hier de link voor geinteresseerden in zijn route:
Volg Rune zijn laatste etappe voor de red-white ribbon
De wind is ons kompas, als deze goed is dan varen we uit. En de wind is goed vandaag! Windkracht 5 uit zuidwest. Waar we in het begin van onze tocht nog zouden hebben geaarzeld (‘best wel harde wind’), twijfelen we nu geen moment. We gaan ervoor, met deze wind in de rug. De laatste etappe op de Limfjord! Ongelooflijk!
Vanuit de haven varen we door het centrum van Aalborg. Een mooie havenstad! De majestueuze hoge bruggen gaan zelfs voor ons open! Maar dat is toch niet nodig! Later blijkt dat ze open gaan voor een groot ponton dat snel nadert. Het wordt voorbewogen door een krachtige duwboot, nu nog voor ons verborgen in de rivierbocht achter ons.
Aan de kade zien we een indrukwekkend Noors cruiseschip liggen. De boot is inmens groot, hoe groot zie je pas goed als er een gewoon bootje voorlangs vaart. De ‘Viking sky’ uit Bergen. 
Het wordt trouwens drukker op de fjord nu we het echte haven- en industriegebied van Aalborg naderen. Fijn dat we AIS hebben zodat wij andere schepen en hun koers/snelheid kunnen zien en deze schepen ons.
De wind is hard en als we hem mee hebben, kunnen we een zeiltje opzetten (de tarp?). We racen over de ruige golven die door de wind behoorlijk hoog opgezweept worden. Soms gaan we wel 10 km per uur! En dat is werken hoor, om het zeil in de juiste positie te houden bij deze sterke wind. Maar we genieten van de wind, de golven, de snelheid en de blauwe lucht met witte wolken. Heerlijk, wat een leven!
Er is veel vrachtverkeer op het water, dus checken we regelmatig de AIS en blijven we ver uit de vaargeul. Opeens zien we ver achter ons het enorme cruiseschip opdoemen! Wauw, wat gaaf! Als het schip ons op grote afstand passeert, bergt Christa het zeiltje op en gaan we weer peddelen, zodat we klaar zijn voor de grote golven achter de boot. Rick stelt voor de golven recht van voren te nemen, dus we draaien de boot in de wind en varen recht op de grote golven af. Een goede beslissing, want het zijn inderdaad erg grote golven en ook nog eens vlak achter elkaar. Maar we komen er prima doorheen en pakken daarna onze koers weer op, die ons naar de andere oever van de fjord leidt.
Het wordt nog een pittige oversteek, maar we kennen dit soort golven zo langzamerhand wel. Dus we gaan er met volle energie en veel plezier overheen! Eenmaal weer aan wal, geven we elkaar een high five. Wat een gave laatste etappe van de Limfjord was dit!
We vertrekken om half 9 voor een avondtocht van 16 km. Dat lijkt te kunnen, want als de zon rond half 11 onder gaat, blijft het nog lang licht. We zijn wel moe van de intensieve tochten van de laatste dagen, maar willen dit echt doen. De slechte weersvoorspelling voor de komende dagen maakt dat we dit stuk kust willen passeren nu de omstandigheden nog goed zijn. Dus varen we vanavond ook uit.
Maar het is een rustige prachtige avond. De stroom staat inderdaad goed. En terwijl we stevig door peddelen, kleurt de lucht langzaam rood. In het schemer donker ziet alles er anders uit en hoor je de branding nog duidelijker op het strand razen. Al van verre zien we het silhouet van een hoge steile klif met een vuurtoren er bovenop. Moeten we daarheen? Indrukwekkend!
Mooi is deze tocht. Maar ook spannend, door de soms plotseling hoog opbouwende golven in een uniek rustige zee. Maar ook door de verhalen over steile kusten, te steil om op aan te landen. Dat zal hier toch niet het geval zijn? Waar gaan we eruit? Het strand wordt steeds moeilijker te zien in het donker. Maar we laten ons niet op de kast jagen en houden ons bij ons plan.
Uiteindelijk vinden we, net voorbij de vuurtoren van Ferring, een mooie plek om aan te landen. Dat gaat niet helemaal vlekkeloos, Christa haalt een nat pak. Maar toch heel netjes voor een nachtelijke aanlanding! Bovendien is het water niet koud en is er nog steeds weinig wind. Rick fabriekt met de peddel en het lampje een mooie lantaarn, zodat we de tent goed kunnen opzetten. Want wij willen vanacht echt geen zandvlooien meer! ?
Tijdens de korte trip van het eiland Dune naar de haven van Helgoland, zagen we wat nieuwsgierige diertjes achter de kano…
Milly verraste ons op deze vroege pinkstermorgen met deze mooie impressie.
