Categorie: Blog

Summer has started. A lovely sunnny day on which we are paddling to Österby, a little harbour in the eastern part of the isle Læsø. The wind is calm, as is the sea, and softly supporting us in the right direction. Its a. great trip, the water is very clear and shallow, greenish as the Côte d’Azur. The dunes that we missed for quite some time, are slowly reappearing on the shore. It is so beautiful and quiet here, we really enjoy ourselves! Once we are ’trapped’ in a sandbank, but we only have to drag the canoe to deeper over a short distance. It’s a lovely trip.

We are approaching our destination, Gothenburg, soon. The past few days we have been thinking about our crossing to Sweden. How are we going to cross the big schippinglane ‘T-line’ between Denemarken and Sweden? We have the option to take the ferry from Vasterø to Fredrikshafen and from there to Gothenburg. We’ve already spoken to the captain of the ferry and he will give full cooperation when we would take the ferry.

The other option is to go to Österby, the harbour closest to Sweden. We could go there and see whether we can find a sailingboat to accompany us during the crossing. As we had a restingday yesterday, Christa already visited the harbour by bus to explore this option. She spoke to harbourmaster Kurt of Österby. Harbour. He was very enthousiast about the idea of our trip. Also Kurt was very confident that we would find an accompanying boat and offered to help us find one.

So again, we chose for the adventure and go to Österby! If we won’t have found an accompanying boat by 7 tonight, we will return to Vasterö tonight and travel to Sweden by ferry tomorrow.

The harbour of Österby is really crowded, so many Swedish sailboats. Once we are ashore we discover some notes in the harbour and restaurant, which harbourmaster Kurt has put up. Great! And we also get support from the people of the restaurant Marina Park Ōsterby, they even sponsor our drinks! Cheers!

In the harbour of Vesterø we see a plastic bottle floating around. Christa picks it up, to throw it in the garbagebin, but there is a  surprise…

De wind zit in de goede hoek, kracht 2 en de zon schijnt. Het gaat kriebelen. Zullen we toch maar oversteken naar Læso vandaag in plaats van rechtstreeks naar Frederikshaven voor de veerboot? Het eiland Læsø ligt halverwege waarbij we de veel minder drukke b-route van de T-line scheepvaartroute moeten passeren. Ja, dat doen we, stapje dichter naar Zweden op eigen kracht.  Deze oversteek geeft ons nog steeds het gevoel dat we ook de grote oversteek kunnen doen.  We gebruiken deze tocht voor het uittesten van de veiligheids-en navigatieapparatuur. Dit was een advies van Tue Olensen, de Deense kanocoach (zie ook onadventure.dk).

Rick heeft van tevoren zijn mobiel nog aangepast, omdat deze bij vochtigheid niet goed functioneert. We hebben nu een droogdoekje bij de hand en Rick heeft de navigatieapp NV Charts en de maritieme app onder een programmeerbare knop van zijn mobiel gezet. Gek, dat we daar niet eerder de tijd voor hebben genomen.

We hebben de route die Rick heeft gepland, goed doorgenomen. Eerst een stuk langs de kust. Dan van boei naar boei en uiteindelijk de b-route van de t-line vaargeul over steken. Tegen dat laatste zien we het meeste op. Gelukkig staan er wel boeien, waar we ons op kunnen richten. Voor de zekerheid varen we ook op de vooraf bepaalde koersen.

De oversteek naar Læsø gaat volgens plan en geeft ons een geweldig gevoel. Eerst langs de kust naar de landpunt. Een mooi stuk met veel zandplaten waarop eidereenden, aalscholvers, meeuwen en scholeksters zitten. Dan buigen we af van het land naar de boei. Deze is al goed te zien en zelfs de volgende ook al. Fijn dat het zo helder is. De wind komt van opzij en de golven nemen langzaam toe.
Rick checkt nog even de wind. Volgens de voorspelling zal die nog iets toenemen, dus de golven ook. Maar veel meer dan dit zal het niet worden. Een opluchting, want het blijft een rustige golfslag, dit is helemaal prima.

We varen rustig naar de eerste boei. Daar zien we dat er een stevige stoming is, die ons veel opzij zet. De stroming in het Kattegat is erg windafhankelijk, vandaar dat we bij de boei wilde kijken. Rick twijfelt nog even of de stroming niet te sterk is, maar de volgende boei is al goed te zien. We passen de koers aan en gaan verder, richting de volgende boei, een lichtboei. Dat blijkt een gigantische vuurtoren te zijn, vandaar dat we hem al van verre konden zien! Dan op naar de boei aan de rand van de vaarroute. We zien enkele grote schepen naderen. Terwijl we peddelen houden we bij hoelang het duurt tussen het moment dat we het schip zien totdat hij onze route kruist. Dat is erg kort, 10 tot 20 minuten….

Screenshot van AIS bij vaarroute

Als we bij de boei van de vaarroute zijn, passeert ons op grote afstand een indrukwekkend vrachtschip, terwijl van links een enorm containerschip onze kant op schuimt. Volgens de AIS, die nu van grote waarde is, vaart de een 21 km en de andere 26 km per uur. Maar even wachten dus. Als we kunnen inschatten hoe ver het containerschip weg is, varen we alvast richting het schip. Zodra deze ons passeert, zetten we een enorme spurt in om zo snel mogelijk de vaarroute over te steken. Dan is 5 km best ver hoor! Maar we zetten door en na 45 minuten van super alert buffelen, zijn we veilig, aan de andere kant van de vaarroute. Even uithijgen en ontspannen.

Ons back-up systeem gps op Rick’s horloge.

Met de wind en golven in de rug peddelen we over de prachtig groene heldere zee naar de kust die steeds dichterbij komt. We zijn moe, maar opgelucht en trots dat we de vaarroute veilig hebben overgestoken. Na 5 uur peddelen, varen we tenslotte de haven van Vasterø binnen, een uur eerder dan gepland. Daar gaan we eens goed van deze oversteek nagenieten! Want dit was echt een top-tocht!

Vandaag komen we rustig op gang. We worden verwend met een kopje thee en stroopwafel door leuke natuurminded 🙂 campinggasten uit Twente. Dan wordt het echt tijd om te vertrekken. Uitgezwaaid door de campinggasten van Nature Ferie gaan we op weg. Helaas is het alweer eb geworden, dus een lange weg met de ingepakte kano over de zandbank, voordat we in dieper water komen. Maar nu zijn we uitgerust en fris, dus dat gaat snel!

De zee is rustig en vlak. Geen golven, zelfs geen branding… Alleen wat lichte tegenwind en heel veel geel-oranje kwallen, die soms vervelend kunnen prikken, weet Christa inmiddels uit ervaring. We peddelen soepel naar onze lunchplek in een kleine haven. Daar spotten we allerlei waterwezens zoals krabbetjes, garnalen en kleine visjes.

Na de lunch is het nog een paar kilometer naar de shelter waar we vannacht willen overnachten. Bij de haven van Voerså, die alleen via een lang kanaal te bereiken is, moeten we zijn. We redden het goudkleurige gelukspinnertje van een visser in het kanaal, die verstrikt was geraakt in het riet. Dat blijkt een goede binnenkomer bij de groep vissers die een mannenweekend heeft gepland bij onze shelters. Even slikken, want alle drie de shelters bezet, en niet met de doelgroep rondtrekkende avonturiers….. Maar met uitbundig drinkende kerels die af en toe een hengel uitgooien…. Nou ja, zo erg is het niet, want vanavond wordt ook de nationale feestdag Sankt Hans gevierd. En daarom genieten we ’s avonds in ons tentje mee van de swingende klanken uit het dorp, een life-concert door een populair Deens muziekcombo uit de buurt.

De meeste rustdagen gaan weinig spectaculair voorbij. Uitslapen, rustig ontbijten, de was en de boodschappen, kleine repataties aan boot of uitrusting en de route voor de volgende etappes. Maar gisteren en vandaag was wel anders dan de meeste rustdagen.

Rune, de Deense zeekanoër die we aan de westkust ontmoette, is nog steeds in de race voor de Red-white ribbon. Hij heeft de Noordkaap gerond en gaat onze route kruisen. Dit kunnen we volgen via zijn GPS-tracker.

Rick heeft Rune de coördinaten van de camping doorgegeven. Met deze informatie weet Rune feilloos een perfecte landing te maken voor de camping.

We maken er een gezellige Midzomer avond van. Samen met Nicole, een leuke Vlaamse campinggaste met een Jimbo Jimbo daktent op de auto, en Rune kletsen we de hele nacht door. Het is fantastisch om te horen hoe  Rune de stormachtige wind heeft afgewacht, terwijl de golven meters hoog tot over de bunkers op het strand sloegen. Op zee waren de golven toen meer dan 3 meter hoog…

We trekken ons niets aan van de kou, 11 graden, en gaan pas slapen als het een beetje gaat schemeren, op deze kortste nacht van het jaar.