Jörrviken – Sandviken, dag 89 (87 km)

Profiteren van het mooie weer.

De hemel is prachtig als we opstaan om 3 uur. Veel sterren en bijzondere windveren, die zich over de hele hemel uitstrekken. Een soort Noorderlicht, maar dan wit aan de sterrehemel.

Het is niet meer pikkedonker, maar wel koud. 10 graden. Even wennen, maar we hebben deze winter veel in koude en barre omstandigheden getraind, dus dat komt goed.

Vandaag is rustig weer voorspeld. Daar willen we zo veel mogelijk profijt van trekken. Het weer blijft veranderlijk en we hebben een dag niet gevaren… Vandaar dat we om 5 uur vertrekken.

Het is super koud, maar fantastisch. We zien een prachtig kleurende hemel als de zon opkomt en genieten van het peddelen en de mooie natuur om ons heen.

Omdat het zo koud is, blijven we tijdens de pauze’s in onze boot. Dan koelen we niet zo hard af en het scheelt veel tijd.😉En we peddelen stevig door.

En we gaan de hoek om, bij Bjuröklubb. Dat betekent dat we in het meest Noordelijke deel van de Oostzee zijn aangekomen. Het ronden van deze bocht brengt ook emoties met zich mee. Wat waren we graag hier geweest met de storm Hans. Dan waren we veilig geweest en hadden we geen last van de storm gehad. Het is ook een heel bijzondere plek,. Een enorm lange landtong uitlopend in een stenenrij, ver de zee in. En mooi dat het is….

We varen door zolang het kan. Uiteindelijk vinden we een plekje wanneer de zon net ondergaat. En er is een kampvuurplaats, dus natuurlijk in no time een vuurtje dankzij  een handige Rick. Heerlijk om ons bij te warmen, in de koude avond!

Jörrviken, dag 88

Vandaag gaat hem niet worden. De zee is te onstuimig en blijft dat waarschijnlijk de hele dag. Het is grauw buiten, mist en regen wisselen elkaar af, de zee buldert en de golven beuken op de rotsen. We zitten knus in ons tentje en bekijken het weerbericht, de golfvoorspelling en de route van binnenstebuiten tot ondersteboven, maar het is zoals het is. We gaan met deze condities van weer en zee niet varen. Goed uitrusten dan maar. Dat mag ook wel, na 4 intensieve vaardagen.

Een goede kanovriend van ons noemt het chocolate day. Wat een supervriend is dat!! Wij volgen natuurlijk zijn raad op.

Een stukje verderop staat een typisch Zweeds rood houten huisje. Het is het zomerhuisje van een ouder, vriendelijk stel die daar de hele zomer woont. Hij is 88 en zij wordt binnenkort 85. Net als Christa’s moeder trouwens😁.

Ze spreken een paar woorden engels. Gelukkig kan Christa net genoeg zweeds om zich verstaanbaar te maken. Vanmiddag, als de grote pan met lingon-bessen die nu op het vuur staat te pruttelen, als jam in de potjes zit, gaan ze boodschappen doen. Christa kan dan meerijden. Dat is gaaf! Even de voorraden aanvullen.

Er staan er nog een paar😉

Uitgenodigd bij Marianne and Ove op de koffie (en thee😉)

Marianne verrast Christa op een paar zelfgebreide sokken! Zo lief!

Ze zitten als gegoten!❤️

 

Bjuren – Jörrviken, dag 87 (54,5 km)

Een prachtige dag!

Het is koud, grauw en kil als we opstaan, de herfst staat hier voor de deur. De kleding passen we aan, in de winterstand. Het is vandaag 15 graden. In de loop van de ochtend gaat gelukkig de zon schijnen en krijgt de wereld weer kleur.

Het is hier trouwens een puur en ongerept gebied. Nu de mist is opgetrokken, zien we vandaag pas goed hoe mooi de eilandjes en strandjes hier zijn. En we zien veel zeevogels, eenden en visarenden. Dat is echt genieten!

We varen flink door, maar worden steeds verleid door aanlokkelijke strandjes en uitnodigende shelters. Maar we houden onze rug recht en peddelen verder.

Voor de lunch stoppen we in een haventje. Schot in de roos. Hier kunnen we onze powerbanks laden en worden we verwend met chocolade door een Duits stel dat met hun camper op avontuur is naar de Lofoten. Maar het mooiste van alles, er is een droogkast! Snel onze natte kleren erin terwijl we lunchen. Wat kun je blij zijn met een droog shirtje! 😁

We besluiten door te varen zolang het kan. Vanaf 3 uur begint het te betrekken, de wind neemt toe en de golven ook. 1,5 uur later komen ook de schuimkoppen erop en hebben we alweer 9 uur gevaren. We duiken een baai in en vinden een beschut strandje. Een mooie plek om onze prachtige dag af te sluiten.

Karthällan – Bjuren, dag 86 (39,6 km)

Een dag vol golven!

Het is rustig weer. Maar de golven, die gisteren en vannacht zijn opgezweept, nemen vanavond (!) na 6 uur pas af, is de voorspelling. Gelukkig laat de zon zich weer zien!


We nemen alles goed door. De golven zijn tot 1 meter, niet leuk, maar kunnen we hebben. En de wind is vanaf 10 uur rustig, dan breken de golven in principe niet. Daarom wagen we ons dan aan de eerste oversteek.

Het zijn echt pittige, hoge golven, maar het gaat goed. Dan komt ineens weer mist opzetten! Dat maakt het wel spannend, want het zicht is echt heel beperkt. Gelukkig zien we ineens, vlakbij, de overkant. We gaan pauze houden op een strandje, maar om er te komen moeten we door een branding. Precies op het goede moment versnelt Christa en surft in een keer het strand op.


Het is heerlijk zonnig en we blijven op het strand tot de mist optrekt. Daarna zijn de golven nog steeds hoog, toch maken we verschillende oversteken en ‘kruipen’ steeds verder langs de kust. En daar is Umeå! En hup, daar gaan we voorbij.

Pas rond 7 uur nemen de golven af en wordt de zee vlakker. We zien een prachtige zonsondergang en prddelen nog even door. Vlak voor het echt donker wordt, vinden we strandje op een eilandje. Heel tevreden, bijna toch bijna 40 km vandaag!

Stjälnöhamn – Karthällan, dag 85 (55 km)

Felt like a Masterexam navigatie vandaag: Veilig varen in de mist!

De ochtend begint super mooi, opkomende zon, bijna geen wind. Echt perfect voor de  oversteek van 22 km naar Jarnas.


Vlak voor Jarnas, een groot schiereiland, komt een uiterst dikke mist als een deken over ons heen. Je voelt het echt veranderen. Op kompas varen we verder en doen af en toe een digitale check. Christa ziet steeds als eerste een eilandje opdoemen, maar dan zijn we er al vlak bij, vaak nog maar 100 meter er vandaan. Ook horen we de golven op de rotsen slaan, maar we zien ze niet.

Na een tijdje in de mist, nemen wind en golven toe. En.. daar is een haven.. maar Rickwil er perse langs, wel veilig natuurlijk. Maar die mist maakt het toch lastig. We blijven rustig en hebben steeds overleg. Is het nog ok om te varen? Yes? Dan weer verder.

Als we Jarnas hebben bereikt, hebben we nog steeds de drive om door te gaan. Wel blijven we goed opletten, want de wind zou steeds toenemen en de golven ook. En de mist is er nog steeds en daarom willen we extra voorzichtig zijn. Maar wel proberen ons doel te halen!

En dat lukt! Dankzij het uurtje eerder opstaan, heel korte breaks en een stevig tempo. Net voor het eind van vandaag doet de wind er nog even een stapje bij. Nu weten we het zeker, het is mooi geweest! Wat een puzzeldag, in de mist navigeren, maar tevreden dat we doorgezet hebben.