We vertrekken om half 9 voor een avondtocht van 16 km. Dat lijkt te kunnen, want als de zon rond half 11 onder gaat, blijft het nog lang licht. We zijn wel moe van de intensieve tochten van de laatste dagen, maar willen dit echt doen. De slechte weersvoorspelling voor de komende dagen maakt dat we dit stuk kust willen passeren nu de omstandigheden nog goed zijn. Dus varen we vanavond ook uit.
Maar het is een rustige prachtige avond. De stroom staat inderdaad goed. En terwijl we stevig door peddelen, kleurt de lucht langzaam rood. In het schemer donker ziet alles er anders uit en hoor je de branding nog duidelijker op het strand razen. Al van verre zien we het silhouet van een hoge steile klif met een vuurtoren er bovenop. Moeten we daarheen? Indrukwekkend!
Mooi is deze tocht. Maar ook spannend, door de soms plotseling hoog opbouwende golven in een uniek rustige zee. Maar ook door de verhalen over steile kusten, te steil om op aan te landen. Dat zal hier toch niet het geval zijn? Waar gaan we eruit? Het strand wordt steeds moeilijker te zien in het donker. Maar we laten ons niet op de kast jagen en houden ons bij ons plan.
Uiteindelijk vinden we, net voorbij de vuurtoren van Ferring, een mooie plek om aan te landen. Dat gaat niet helemaal vlekkeloos, Christa haalt een nat pak. Maar toch heel netjes voor een nachtelijke aanlanding! Bovendien is het water niet koud en is er nog steeds weinig wind. Rick fabriekt met de peddel en het lampje een mooie lantaarn, zodat we de tent goed kunnen opzetten. Want wij willen vanacht echt geen zandvlooien meer! ?